ONZE GESCHIEDENIS
Een toonaangevende Buurtvereniging
Buurthuis ’t Kraaiennest ligt in de wijk Oud Den Helder vlakbij de voormalige Windwijzer op de Helderse Zeedijk. Daar waar vroeger het praathuis was voor oud Vissermannen/oud-redders, die in deze wijk woonden en als ‘Kraaien werden betiteld.
In 1931 werd in een café in de toenmalige Breestraat door Meester Hoek de Speeltuin afdeling Oud Den Helder opgericht. Dat was het begin van wat nu de Buurtvereniging is. Meester Hoek was een gepensioneerde onderwijzer, die zich in zijn vrije tijd wilde inzetten voor de kinderen. Hij was een opvallende man, dit kwam vooral door zijn witte baard en zijn zwarte hoed die hij altijd droeg.
Speeltuin afdeling Oud Den Helder is een van de oudste afdelingen van de toenmalige H.V.B.W.S. Na de oorlog in 1954 werd de Speeltuin officieel heropend door Koningin Juliana. In de jaren ‘70 veranderde het beleid van de Gemeente en de gesloten speeltuinen moesten open speeltuinen worden. Het was in 1972 dat het Buurthuis de naam ’t Kraaiennest kreeg De laatste opzichter verdween in 1980.
In 2009 vond er een grote verandering plaats, vanuit de H.V.B.W.S. werd Het Buurtcollectief opgericht. De verenigingen (Buurthuizen) werden hiermee zelfstandige verenigingen, maar bleven wel verbonden met elkaar in Het Buurtcollectief. Afgevaardigden van de verenigingen zitten nu in de Federatie van Het Buurtcollectief en besturen zo samen de verenigingen. Zo zijn wij de weg van Meester Hoek verder gegaan, wat hij oprichtte als Speeltuin Oud Den Helder een speeltuin voor de kinderen.
Is nu Buurtvereniging ’t Kraaiennest met als doel zeker nog steeds ervoor de kinderen te zijn, maar zeker ook voor de volwassenen en ook voor mensen die het zeer moeilijk in de maatschappij hebben. Het Buurthuis de Woonkamer van de Wijk dat is ons streven. Ik weet zeker dat Meester Hoek met alle ontwikkelingen tevreden zal zijn, zijn speeltuin, een Buurtvereniging die er voor iedereen is. Als oprichter van de speeltuin blijft zijn naam altijd aan onze Buurtvereniging verbonden Het was een lange weg, soms een moeizame weg, van mensen van Toen naar mensen van Nu, mensen die vrijwillig hun tijd beschikbaar stelden en stellen voor het welzijn van anderen.
Mensen, ja zeker met een gouden randje.










